ASPI: Doğu Türkistanlı 80 bin kişi, Çin’de fabrikalarda zorla çalıştırılıyor, alınıp satılıyorlar

Çin’in Doğu Türkistanlıları köle olarak kullandığı raporlandı

Avustralya merkezli düşünce kuruluşu ASPI’nin pazar günü yayınladığı bir rapor, 2017 ile 2019 yılları arasında on binlerce Uygur’un Çin genelindeki fabrikalarda zorla çalıştırıldığını ortaya koydu.

Söz konusu fabrikalar, 83 küresel markanın bu ülkedeki tedarik merkezleri.

‘İşçiler’, Çin Komünist Partisi (ÇKP) hükümetinin mesleki eğitim merkezi olarak tanımladığı toplama kamplarındaki kişiler arasından seçiliyor.

Hükümet belgelerinden ve yerel medyada yer alan haberlerden yola çıkılarak hazırlanan rapora göre, Doğu Türkistan’dan getirilen 80 bin ‘işçi’, Çin genelinde 9 eyaletteki 27 fabrikaya gönderildi.

Rapor, Doğu Türkistanlıların, Apple, BMW, Gap, Huawei, Nike, Samsung, Sony ve Volkswagen gibi otomotivden teknoloji ve tekstil sektöründe faaliyet gösteren küresel firmaların tedarik zincirlerinde çalıştırıldıklarını gözler önüne seriyor.

ASPI araştırmacısı Vicky Xiuzhong Xu’nun öncülüğünde Danielle Cave, Dr James Leibold, Kelsey Munro, Nathan Ruser’ın imzasını taşıyan 56 sayfalık raporda işçi transferinin devlet destekli programın bir parçası olduğu belirtildi.

Uygur, Kazak ve diğer Müslüman Türk azınlıklar, kendi iradelerinin dışında çalıştırılıyor.

Raporda çalışanların ağır programa tabi tutuldukları, ayrımcılığa maruz kaldıkları, ibadet yapmalarının yasaklandığı ve Mandarince dil kurslarına katılma mecburiyetinde bırakıldıkları yer aldı.

Ayrıca Uygurların elektronik (sistemlerle) ortamda takip edildikleri ve Doğu Türkistan’a dönmelerinin de kısıtlandığı kaydedildi.

“Uygurlar satılıyor, toplu olarak devrediliyorlar”

Araştırmacı Vicky Xiuzhong Xu, raporla ilgili açıklamasında, “Uygurlar siyasi asimilasyonun yanı sıra alınıp satılıyor, Çin genelinde ağır koşullarda çalışmaya zorlanıyor ve toplu olarak devrediliyorlar.” ifadelerini kullandı.

Uygurların kendilerine verilen ‘görevden’ kaçmasının ya da reddetmesinin imkansız olduğuna işaret edilen raporda, sürekli gözetimin yanı sıra, keyfi gözaltı tehdidinin de bir opsiyon olarak durduğu dile getirildi.

Çalışanlar, yerel yönetimler ve özel işçi kurumları tarafından belirleniyor ve kişi başı bu kurumlara ücret ödeniyor. Ancak bu oluşumlar insan ticareti yapmakla eleştiriliyor.