DEĞERLİ YALNIZLIK

Öğrencilik yılarında Aristo’ya atfedilen “düşünen hayvan” benzetmesi yapmak modaydı insan için. Aynı düşünür. “İnsanları tanıdıkça hayvanları daha çok sevmeye başladım” demişti. Kuran hükmüne göre ise insan yaratılmışların en şereflisi, yani “eşref-i mahlûk”tur.

İnsanı, “hayvanlara” benzeterek vasıflandırma edebiyatta da yaygındır.  İstisnaları dışında hemen tüm hayvan adlarının insanlara sıfat olarak verildiğini söylersek yanlış olmaz. Bu hususta “ayı”, “kurt”, “yılan”, “çıyan”, “ceylan”, “bukalemun”, “şahin”, “güvercin” v.s. hepsinden yararlanılmıştır hemen hemen. Keza bitkiler için de öyle. Ancak insanoğlu yine de nankör. İşine geldiğini “hayvanlıkla” itham ederken, işine gelmeyeni “aslansın”, “kaplansın” diyerek aynı cins mahlûkla taltif edebilmektedir bu kez. Şöhret birisi olsun, ya da sade vatandaş olsun bu böyledir.

Bu cümleden sayın Dışişleri bakanımızın benim belleğimdeki karşılığı “tilki” olmuştur mesela. Bıyık renginden midir nedense ilk günden bu yana ekranda göründüğünde bu çağrışımı yaptırır bana?

Bağışlasın beni. Bunu hakaret için demiyorum asla. Devleti temsil edene saygı esastır “Türk Devlet Geleneğinde. Biz de o kültürün bir parçasıyız sonuçta. Saygısızlık yapmayız. “Tilki” benzetmesi kurnazlar için kullanılır hem. İltifattır yani bu yönüyle. Kazaklar avladıkları tilkinin postuna bürünürlerse onun özelliklerini alacaklarına inanırlar mesela. Hülasa edersek “severiz yaratılanı, yaratandan ötürü”. Herkesin dış görüntüsü başımızın üstündedir. Biri çıkar bizi de başka bir mahlûkata benzetir sözüm ona. Sözümüz ona değil. Bunu buraya niye taşıdık, onu diyelim. Amaç da o zaten. Bizim oralarda şöyle bir söz vardır.

“Tilki delikten geçemiyor, gör ki kuyruğuna bir kalıp da diken bağlamış”

İç problemler az geliyormuş gibi başta Suriye, Mısır politikaları olmak üzere sürüklendiğimiz “Ortadoğu batağı” için dışişlerimize bu sıra yakıştırılacak en münasip benzetme bu olsa gerek.

Tabular yıkılıyor, vizeler kalkıyor, sınırlar sembolik hale geliyor, komşuyla problem sıfırlanıyor diye beklerken bir bakmışız bir yığın problemle baş başa kalıvermişiz vesselam.

Dahası elimizle bölgedeki problemlerden birinci derecede sorumlu İsrail devletini tarihinin en güçlü ülkesi haline getirmişiz.

Dileyen bu yalnızlığı değerli görebilir. Onunla baş başa kalabilir. Stratejik derine” dalmadan bizden yana görünen şudur. Artık komşularımız tarafından sevilmiyoruz. Saygınlığımızı kaybettik. Yalnızlaştık. Bunu bu saatten sonra “değerli” göstermenin bir yararı yok. Bu tilki kurnazlığı içeride de karşılık bulmaz artık. Benzer teselli Türk Milli Takımı için kullanılırdı yakın geçmişte. “Onurlu mağlubiyet” v.s.  Dünya ikinciliği, Avrupa üçüncülükleri gördük de, tedavülden kalktı bu “şerefli mağlubiyet” avunmaları. Kimse kanmıyor bunlara bugün.

Kişiler şahsi hata yaparlarsa kendilerini ilgilendirir. Ancak temsil ettikleri devletin geleceği üzerinde kumar oynarlarsa o koca bir milleti ilgilendirir. Milletin eli de yakalarında olur o durumda. Dışişleri bakanımızı “stratejik deha” anlamında tilkiye benzetsek dahi bunun bu coğrafyada işe yaramadığı ortada. O stratejik derinliğin ne kadar sığ, ya da ne kadar derin olduğunu millet gördü anladı. Millet kör, sağır değil eskisi gibi. “Politikamız iflas etti. Yalnızlaştık” demek de bir erdem elbet. Kişi eksiğini bilmekten ariflik yok. Ancak bu itiraf girdiğimiz çıkmazdan kurtarmaya yetmiyor bizi. Dış siyasette tilki kurnazı değil kurt politikacıya” ihtiyaç var demek ki, acilen.

“Yalnızlık” Allaha mahsus.

“Yalnız kalmadan değerli olacağımız” günlerin yakın olması dileği ile.