Var olmak başlı başına bir “değer” olabilir, ama her var olmanın “değerli” olduğunu söylemek mümkün değildir. O ancak kendi doğasına uygun olarak işlediği, yani kendi cevherini ortaya koyduğu zaman değerli olur. Mesela yer altındaki elmas parçası bir “değer”dir. Fakat o, aslında diğer kömürler gibi karbon olmakla birlikte mineral yapısındaki karanlıkta dahi ışıltı verici özelliğini gösterdiğinde, sobada yanmayı değil, başlarda taç olmayı hak eder, “değerli” hâle gelir ya da değerli kabul edilir. İnsanın davranışları ve eylemleri de böyledir. Buradan, “değer”i, “değerli” yapan şeyin aslında kalite farkı olduğu hemen anlaşılmıştır.
Devamını Oku
