Ermenistan’dan dost olmaz

Ermenistan’dan Rusya ve bazı Arap ülkeleri gibi dost olmaz. Dönemin Cumhurbaşkanı  Abdullah Gül’ün 6 Eylül 2008 tarihinde futbol maçı izlemek için Erivan’a yaptığı ziyaretin ardından atılan adımlar, Türkiye-Ermenistan arasında başlayan yakınlaşma süreci karşılıklı olmadığı için sonuç vermemiştir. Zaten vermesi de beklenmemeliydi. Çünkü;

• Ermenistan Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti Yüksek Sovyeti’nin 23 Ağustos 1990 tarihli Bağımsızlık Bildirisi’nin 12’nci maddesinde “Ermenistan Cumhuriyeti, 1915 Osmanlı Türkiye’si ve Batı Ermenistan’da gerçekleştirilen soykırımın uluslararası alanda kabulünün sağlanması yönündeki çabaları destekleyecektir.” denilmektedir.
• Ermenistan Parlamentosu, 23 Eylül 1991 tarihinde aldığı bağımsızlık kararında “Ermenistan Bağımsızlık Bildirisi’ne sadık kalacağını” açıklamış ve taahhüt etmiştir.
• 1995 yılında kabul edilen Ermeni Anayasası’nda “Ermenistan’ın Bağımsızlık Bildirisi’ndeki ulusal hedeflere bağlı kalacağı” bir anayasa hükmü olmuştur. Soykırım yalanının uluslararası alanda tanınmasının Ermenistan’ın dış politika hedefi olduğu belirtilmiştir.
• Erivan´da yapılan Gelişen Ermenistan Partisi’nin 4’üncü Kurultayına katılan Devlet Başkanı Serj Sarkisyan, “Bağımsızlık Karabağ halkının seçimidir. Uluslararası hukuk dahi bu konuda farklı yaklaşım ortaya koyamaz.” demiştir.
• Ermenistan’daki okul duvarlarında asılan haritalarda Türkiye’nin 12 ili yer almıştır.
• Ermenistan Milli Marşı’nda “Topraklarımız işgal altında, bu toprakları azat etmek için ölün, öldürün.” yazılıdır.
• Karabağ’da katliam yapan Ermeni kuvvetlere komutanlık yapan eski Ermenistan Cumhurbaşkanı Serj Sarkisyan’dır.
• Sarkisyan, İngiliz yazar Thomas De Waal’a, “Hocalı’dan önce Azeriler bizim şaka yaptığımızı sanıyordu, Ermenilerin sivil topluma karşı el kaldırmayacaklarını sanıyorlardı. Biz bunu- stereotipi- (zekâ geriliği) kırmayı başardık.” diyen kişidir.

Erivan Belediyesi’nin çöp konteynerlerini Türkiye ve Azerbaycan bayrakları renklerine boyaması Ermenilerin nasıl bir seviyesizlik içinde olduklarının ispatıdır. Bu fotoğrafın sözde Ermeni soykırımını kabul eden ülkelerin parlamentolarına gönderilmesinde fayda vardır. ASİMDER Genel Başkanı Göksel Gülbey’den tepki gelmiştir ama bu yeterli değildir. Şimdi sormak gerekir.  Erivan’da sözde Ermeni soykırım anıtını ziyaret eden Türk vatandaşları bu eyleme neden tepki göstermiyorlar? Dünyaca ünlü tıp dergisi Lancet’i bile kirli amaçları için kullanabilen Ermenilerden nefret etmeden 100 binden fazla Ermeni’nin Türkiye’de iş bulmasına imkân sağlayan yüce Türk milleti, hiçbir zaman Ermeni bayrağını ilkokul çocuklarının ayaklarının altına serip üzerinden geçmelerine izin vermemiştir.

Büyük önder Atatürk, her tarafı çiçeklerle bezenmiş bir otomobil ile Karşıyaka’ya gidip köşke girmiş. Bir de ne görsün!  Mermer merdivenlerde yere serilmiş kocaman bir Yunan bayrağı. Gazi sormuş: Nedir bu? Halk anlatmış: Yunan Kralı bu eve girerken bu basamaklarda Türk bayrağını çiğnemişti, Paşam! Gazi kaşlarını çatmış ve demiş ki: Hata etmiş! Ben bu hatayı tekrar edemem. Bayrak bir milletin şerefidir, ne olursa olsun yerlere serilmez ve çiğnenmez, kaldırınız!  Atatürk ne demiş, Ermeniler ne yapmış!

Erivan’da, Ermeni Devrimci Federasyonu Daşnaksutyun’a bağlı bir grup, 23 Nisan 2010 tarihinde sözde Ermeni soykırımının 94’üncü yıl dönümümde Tsitsernakaberd anıtının önünde üzerinde Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan ve Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu’nun resminin de olduğu bayrakları yakmışlardır.

Panarmenyan 6. Yaz Olimpiyatlarının açılış törenine katılmak üzere Türkiye’den Ermenistan’a gelenler 3 Ağustos 2015 tarihinde Oyunlar Dünya Komitesi Bşk. İşkhan Zakaryan ve İcra Komitesi üyeleri eşliğinde Tsitsernakaberd’i ziyaret ederek anıta çiçekler koymuşlardır. Heyette Van Belediye Başkanı Bekir Kaya, Van Belediyesi Eşbaşkanı Hatice Çoban, Bitlis Belediye Başkanı Hüseyin Olan, Mutki Belediye Başkanı Özkan Birlik, Norşen Belediye Başkanı Emin Özkan, Diyarbakır Sur Belediye Başkanı Fatma Şık Barut vardır.

Aslında bu kişilerin Ermeni komitacıların Türkiye Cumhuriyeti sınırları içindeki isyanlarının yapıldığı bölgelerden haberleri yoktur. Gerçi olsa bile yine de Tsitsernakaberd’i ziyaret ederlerdi.